Waar beginnen wij mensen met bestaan? Waar begin ik met bestaan? Als we het hebben over ons beginnen, kunnen we er dan wel van uitgaan dat we daadwerkelijk een begin hebben? Of zijn we geleidelijk ontstaan vanuit al bestaande elementen?
Vragen die al honderden duizenden jaren door vele beantwoord proberen te worden. De manier waarop we deze vragen proberen te beantwoorden, (de manier waarop we onszelf uiten,) het kaderen, heeft verschillende vormen. Denk hierbij aan taal, cultuur, ritueel, kunst enz. Ik noem dit kaderen, omdat ze de realiteit kaderen (omlijnen) in een bepaalde vorm, om deze te kunnen communiceren. Ze pakken als het ware een stukje van het leven, en geven deze vorm, een benoeming. Kaderen bedoel ik niet in de negatieve zin. Kaderen geeft ons juist de mogelijkheid elkaar te begrijpen en onze visies te delen.
In ons leven zijn wij eindeloos, tot de dood, bezig met het kaderen. Het is een ontwikkeling die ons in leven houdt, ons doet bewegen. Allen zijn wij individueel bezig met onze eigen manier van kaderen, maar er is ook iets als gezamenlijke manier van kaderen. Wij hebben de taal gecreëerd om dingen te kunnen benoemen, zin te geven. Door ze zin te geven, brengen we ze tot leven in onze gedeelde belevingswereld.
Als kunstenares ben ik bezig met kaderen door verhalen en gedachtes te vertalen door kunst. Mijn ideeën komen tot leven in het medium video. Ik ben gefascineerd door verschillende oorsprongsverhalen en de thematiek rondom geboorte en de cyclus van het leven. Ik vraag me af waar de nieuwsgierigheid naar thema’s, waar ik met mijn zintuiglijke waarneming niet bij kom, vandaan komt. Waarom voel ik de drang om mijn oorsprong te begrijpen en te verklaren?
